1 Ya da 0

İnsan beyni bir boyutu algılamak için ikinci bir boyuta ihtiyaç duyar. Büyük ya da küçük. Çünkü kıyasla çalışır. 1 ya da 0. Var ya da yok.

 Fakat ortaya üçüncü bir boyut seçeneği çıkarsa kafa karışır. Büyükten küçük, küçükten büyük. Biz buna kısaca orta diyoruz. Orta, sıradanlıktır aslında. Sıradanlık, sıkıcıdır kimi zaman. “Arayış” sıradanlığın katilidir aynı zamanda. Farklılık, eski kafalı dünya da yeniden doğuş.

Ne gariptir ki hayatı boyunca sıradanlıktan kurtulmaya çabalayan insan, karşısına çıkan en ufak bir farklılıkta afallar kalır. Kendisi’nin kırıp içinden çıkamadığı çembere dahil olmayanı hırpalar. Çoğu zaman kendi de bilmez bu hırçınlığın nedenini. Yukarıda olanı sevmez, aşağıda olanı kabul edemez. Orta gördüğü kendini ise bir türlü keşfedemez.

“Normal” dir kaçıp saklandığı kalenin adı. Kendinde hissettiği güven, acımasızlığını tetikler. Bir süre sonra da beyin bu hareketi alışkanlığa çevirir ve aniden normalleşiverir.  Hareketinin nedeni sorulduğunda ise birden bire ağzından “ Ben farklı bir şey yapmadım ki”  cümlesi dökülüverir. Acımasızlığın normalleşen kılıfı.

Hangi insan bu dünyalık. Çemberinde dönüp duran mı, kırıp çıkan mı?  Kim kimi yargılayabilir. Kıyasa iki boyut lazımsa normali hangisi. Normale iki yetmezse kıyasa kaç lazım. Yoksa normal kıyasla belirlenmez mi? O zaman kıstas ne?

Dilimi anlayana normal, anlamayana farklıyım. Anlamayanın bir kısmına önemsiz, kalanına deliyim. Beni orta ölçüye koyan okuyanın algısı mı?  Acaba kaç kişiye göre ortadayım.

İnsanoğlu kaç mertebe bilinmez ama farklı olanı yargılamadan kabul edenin yüksekte olduğu şüphe götürmez. Kıyas beynin kalemi. Dünyayı  onunla işler kıvrımlarına. Asıl olan doğru şeyleri kıyaslamakta.  Kalem yanlış tutulduğunda ruhu karalamaya başlar. Bu da insanı karartır, çirkinleştirir.

Farklı olana bakan göz mertebeyi belirler. Ondaki güzellik ruhu temizler. Farklı olan bu dünyalık değil, sıradanlaşan dünyalığın elinden tutmaya gelendir.  Yardıma ihtiyacı olan değil,  neye ihtiyacı olduğunu bile bilemeyen acize yardım edendir.

1 ve 0. Var ve yok üzerine kurulu dünya da, doğru taşlara basmalı ki dünyalık, varlığı’nın içinde yok olmasın.